يهو ياد قديما افتادم

قسم به عشقمون قسم ، همه‌اش برات دلواپسم

قرار نبود اينجوري بشه ، يهو بشي همه كس من

دلتنگي‌ات رو تاب ندارم ، صبرم رو كم ميكنه ، آخه هميشه و هرجا منبع انرژي من بودي حتي تو غصه خوردن و كم آوردن هام ….

 

من از پروانه بودنها ، من از ديوانه بودنها ٬ من از بازي يك شعله سوزنده

كه آتش زده بر دامان پروانه نمي ترسم

من از عمق رفاقتها ٬ من از لطف صداقتها

من از بازی نور در سینه بی قلب ظلمتها نمی ترسم

 

 ديگه نميتونم آينده رو بدون حضورت حتي تصور كنم و تو بازي ذهنم با آينده ، يا زندگي با توست يا … ميخواهم پا به پات بيام ، حتي به قيمت از دست دادن خيلي چيزها … بعد از مدتها تو خلأ بودن تونستم همراهي پيدا كنم كه لياقت خيلي چيزها رو داشته باشه .

 

من از هيچ بودنها ، از عشق نداشتها

از بي كسي و خلوت انسانها مي ترسم

من از حرف جدایی ها ٬ مرگ آشنایی ها

من از میلاد تلخ بی وفایی ها می ترسم

 

 دلم پر از حرفيست كه اصلا نميخواهم به زبون بيارم و كم‌كم اونقدر بزرگ شده كه شده يه بغض . ترسم هي تكرار ميشه  … جرات ندارم پا به خلوت آدم‌ها بگذارم  ، حتي وقتي اتفاقي چشمم باز ميشه ترس و اندوه وجودم رو پر ميكنه . بارها و بارها به اين وجود پراندوه مباهات كردم كه فرصتي دست داد آدمي رو ببينم كه خلوتش منو نميترسونه و هزار حقه و نيرنگ توش پيدا نميشه . اما همين صداقت و پاكي گاهی اونقدر بزرگ و مهيب ميشه كه من تاب مقاومت در برابرش ندارم و ميخواهم ازش فرار كنم ، از بس كه با نقاب تو اين زندگي روزگار گذروندم . هنوز نتونستم ته مونده نقابهاي كهنه روحم رو به دور بياندازم و پيش تو ، خود خودم باشم .

نقابها گاهي آنقدر خوب روي روحم ميشينه كه باورت نميشه » من »  اين نيستم ، صداهاي خفه شده تو سينه‌ام رو نميشنوي كه داره حقيقت خودش رو فرياد ميزنه . وقتي اينطور صريح دل گرفته‌ات منو شماتت ميكنه ، به مشت بسته ام خيره ميشم كه …

 

نگاهم  كن ، دلم را عاشقانه هديه كردم

تو دريا باش و من جويبار عشق و در تو جاري

آينه وجود من قبلترها تو يه بازي احمقانه هزار تكه شد . مدتها طول كشيد تا در كنار صبوريت هر تكه‌اش رو پيدا كنم و كنار هم بچينم ، ميدونم كه لبه‌هاي تيزش بارها و بارها دل مهربونت رو زخمي كرده ، اما اين تاوان بازي با آينه هزار تكه است . ولي یه چیز رو ميدوني ؟؟؟ درسته كه ديگه نميشه توش يه تصوير رو شفاف و واضح ديد اما تصوير يارم رو هزاران بار به رخ ميكشه … و من با هر كدومشون يک دنيا حرف دارم و دلم ميخواهد كمكم كنه كه فراموش كنم اصلا روزي شكسته و فقط به ياد بيارم از روز ازل من بودم و اين دل و اين يار ...  

 

 فقط بهم بگو  : راستي چي شــــد …

                                         چه جوري شــــد …

                                                  اينجوري عاشقت شــــدم …

 

مال قديما بودااااااا 

 

 

علمدار حسین(ع)یل کربلا

پشت سر دعای زینب و رباب

پیش رو صدای زمزمه آب

یک تنه میزنه به لشکر ابوتراب

یا ابافضل ادرکنی

دامن کشان رفتی دلم زیر و رو شد

چشم حرامی با حرم روبرو شد

بیا برگرد خیمه ، ای کس و کارم

منو تنها نگذار ای علمدارم

آب به خیمه نرسید ، فدای سرت ، فدای سرت

 

روضه حاج محمود کریمی

الهي و ربي رحم كن بر ما

يه روز خوب ميتونه روزي باشه كه وقتي از فرط تنگي نفس و سرفه مجبوري با آژانس بيايي سركار ، سوار ماشيني بشي كه راننده‌اش ميتونه مثل يك پدر دلسوز باشه و بانگراني دليل اين همه سرفه‌هاي بي امان رو ازت بپرسه و راهنماييت كنه كه بتوني كمي راحت‌تر نفس بكشي .

لطف يه فرد غريبه گاهي ميتونه دلت رو خيلي آروم كنه وقتي يه مدت طولانيه نتونستي نفس راحتي بكشي و چشمت همه‌اش به آسمون خداست كه بلكه رحم كنه و بارون بفرسته تا شايد كمي اكسيژن بهت برسه.

اين چند وقته تنگي نفس و سرفه امونم رو بريده . اين حالتها علاوه بر خستگي جسمي و روحي منو ياد خاطرات بدي ميندازه كه همه‌اش سعي ميكنم ازش فرار كنم .

فقط خدا ميدونه كه چقدر دلم براي يه دل سير نفس عميق كشيدن تنگ شده و خسته ام از اين كه بايد به زور اسپري كمي ، فقط كمي بتونم نفس بكشم .

نميدوني با چه حسرتي به آدمهايي نگاه ميكنم كه سرفه نميكنن و سينه‌اشون خس خس نميكنه و شب به محض سر روي بالش گذاشتن از زور سرفه مجبور نيستن بلند بشن و ساعتي نشسته بخوابن .

خدايا آدمهاي خوبه دنيات كم نيستن ، درسته كه رنگ غالب شده خاكستريه مايل به سياه ، اما هنوز هم روحهاي سپيد زيادي تو همين شهر خاكستري نفس ميكشن كه تو بهتر از  همه ما اونها رو ميبني و ميشناسي ، به حق دل مهربون اونها به ما رحم كن و اين عذاب و آلودگي رو از ما دور كن .

 

 

خانمه در آروزي داشتن سلامتي